Kawinda Academy

  දන්නැත්නම් ඇවිදින්න පොළොවට ලඟින් වෙයි දෙඅත් බැඳන් සැතපෙන්න පොළොවට යටින්.. අයිතියක් නොතිබුනත් මේ පොළොවට “නමින්” අපි කොළඹ නැත්නම් මේ පොළොවට මදි.. ඕන දෙයක් පිළිවෙලට දොරට වඩියි කොලේ පවා හොයන් එයි දැන් අපි හොයන්නත් කලින්.. චොර චරිතත් ඇත, උන් කොහොමත් හොරට අදී ඒත් හොයාගන්නත් නෑ, ගොඩක් උන් මේ ලෝකේ දාලා ගිහින්… ඉන්නේ කොළඹ අපි, දුපතේ බස්නාහිර කොනක.. ගින්දර වගේ ගලන වදන් රස්නේ හුරුයි තොලට.. පිල්ලම පවා අඩු නොකර වචන දැම්මත් පොතට ඉල්ලන සතා දෙන්නේ නැත්තේ උඹලගෙම හොඳට. උත්තරේ “සැපේ ඉන්නේ”, ඇහුවොත් “වෙන්නේ මොකද?” නුරුස්සන්නේ හිතට, හැසිරීම් වෙද්දියි බොළඳ.. “සරලයි” “සාමුහිකයි” මනස, “නොසන්සුන් නොවන” උකුස්සන් මෙන් සරන්නේ සිසාරා මුළු කොළඹ.. මෙහෙ කෙල්ලෝ දැක්ක ගමන් කොල්ලෝ ඇස් දාගනියි.. කෙල්ලෝ, කොල්ලොන්ට කියන්නේ “බබා ඇස් වහ වදියි” දූපතේ වැල්ල මදි, අපේ රැල්ල වදින්න “ගිණි දැල්ල” අපි යි, දැන් රටේ රැල්ල අපි යි.. කැරැල්ල අපි යි, රටේ රැල්ල අපි යි.. කැරැල්ල අපි යි, රටේ රැල්ල අපි යි.. කැරැල්ල අපි යි, රටේ රැල්ල අපි යි.. මේක පැත්තක් නෙමෙයි දිවි පැවැත්මක්, මේ කොළඹ! හිඩැස් වහගනියි, “කෙල්ලෝ” ඇස් වහගනී.. කොල්ලෝ දැක්කොත්...

  Lyrics හද ගාවින් ගෙවුනු මල් පාරේ දැවෙයි දැන් මතකේ සිදුරු පාරන් ඒ වැලපෙයි දැන් සිතින් මම තනිවි පෙර දවස් මන් තවමත් ඔලුවේ දුක කාරන් කස පාරක් මෙන් පිටට වැදුනා සේ බලන් ඈතම මනෝපාරක් ගහන් සැනසෙන්නම් මන් එන්නම් සොහොන වෙත පැමින ඇගේ මුව දෙස බලමින් තනිවි මම ඉන්නම් නිදි නැති වාරුව ඇගේ නැති පාලුව හිත කනගාටුවේ පාවේ ඈ ගෙවෙ තාමත් පාලුවේ අපි මැව් රාමුව ගතවේ නිවාඩුව යාමේ ඈ මනස විකාරයි දැන් ගෙවිලා පරාසයක් නැතිද සහානයක් කාගෙත් නෑ එන්න අපි ආයේ යන් හඳ පානේ මන් බලන් තාමත් මේ එනකන් මා ඈ තාමත් පාරේ නිදි යහනේ ඇගේ රාවේ යාවේ ඈ අන්දකාරේ විෂ පාරේ හිස තාලෙන් මත් වේ දැන් මනස විකාරයි දැන් ගෙවිලා පරාසයක් නැතිද සහානයක් කාගෙත් නෑ එන්න අපි ආයේ යන් හඳ පානේ මන් බලන් තාමත් මේ එනකන් මා ඈ විලාපෙන් හෝරා ගෙවෙද්දි මැවේ ඇගේ සිත්තම් ඒ දැවෙයි දිවංගන වී දැන් ඈ නීරස ජීවිතේ පලක් නැත ඉඩක් නැත කාටවත් ආයෙ මගෙ හිත සනසන්නවත් බෑ අලාප ඇගේ හිස වටකරන් මගෙ කනටද කොදුරයි මේ විස මට පුරුදුයි දැන් අලාබේ මට නිදහසේ සිනහවෙන් සිටි කාලේ පිපාසෙන් මන් කල් ගත කරන්නේ මේ රෑ නිදි නැති වාරුව ඇගේ නැති පාලුව හිත කනගාටුවේ පාවේ ඈ ගෙවෙ තාමත් පාලුවේ අපි මැව් රාම...